W Pasiece na brzegu hodujemy pszczołę miodną, która nosi łacińską nazwę Apis mellifera, co oznacza „pszczołę przynoszącą miód”;
Jurgen Taut „Fenomen pszczół miodnych”.
Pszczoły żyją w rodzinach składających się z ok. 20 000 osobników zimą do 50 000 latem. Mieszkają w skonstruowanych przez człowieka ulach,
z których pszczelarze wybierają miód, pyłek, propolis oraz mleczko pszczele. Budują plastry z wosku, który wypacają własnymi gruczołami.
W sześciokątnych komórkach plastrów magazynują pożywienie czyli miód i pyłek, a także wychowują potomstwo.
W trakcie sezonu owady te odwiedzają miliony kwiatów, aby zebrać z nich nektar, pyłek oraz roślinną żywicę. Z nektaru wytwarzają miód, a z pyłku
zmieszanego z miodem i enzymami powstaje pierzga, która stanowi bogate w białko pożywienie. Pszczoły robotnice przynoszą nektar w wolu miodowym,
specjalnie przeznaczonym do tego celu odcinku jelita, a pyłek w koszyczkach pyłkowych, wykształconych na ostatniej parze nóg. Z pąków, owoców,
kwiatów i liści zbierają roślinną żywicę, która jako kit pszczeli, tzw. propolis, służy im do budowy i uszczelniania gniazda, a także do dezynfekcji komórek
plastrów.
W każdej rodzinie pszczelej jest tylko jedna matka, można ją łatwo rozpoznać po długim odwłoku. I tylko matka jest płodna i znosi jaja, więc
wszystkie pszczoły w ulu są siostrami. Samce pszczół nazywane trutniami rozwijają się na wiosnę. Przez sezon są karmione przez robotnice,
a na jesień zostają wyrzucone z ula. Ich jedynym zadaniem jest unasiennienie matek.
Matka do pojedynczej sześciokątnej komórki składa jedno jajo, zapełniając w ten sposób łącznie 200 000 komórek w ciągu całego lata. Z jaj pszczół
wylęgają się larwy, które z czasem rosną i przepoczwarzają się w swoich komórkach w dorosłe osobniki. Samice rozwijają się z zapłodnionych jaj,
a większe od nich samce z niezapłodnionych. Matka jest karmiona przez całe jej życie tylko mleczkiem pszczelim, przez swoją świtę, czyli przez
specjalną grupę pszczół opiekujących się tylko nią.
Każda pszczoła – robotnica wykonuje w ciągu swojego życia wiele czynności, a aktualna rola jaką pełni zależy od jej wieku. Zajmuje się np.
czyszczeniem, opieką nad potomstwem, budowaniem plastrów albo pełni funkcje strażniczki. Dopiero jako dojrzała pszczoła opuszcza gniazdo
i zostaje zbieraczką.
Pszczoły porozumiewają się ze sobą za pomocą różnych chemicznych i mechanicznych form komunikacji, wśród których jadną z najważniejszych
jest taniec pszczeli. Dzięki niemu mogą innym zbieraczką przekazać informację o jakości i ilości pożytku, a także miejscu, w którym się znajduje,
w którą stronę i jak daleko od ula.
Pszczoły są w stanie przetrwać zimę całą rodziną, podczas gdy wśród innych owadów, takich jak osy, szerszenie czy trzmiele zimują tylko młode matki.
Podczas zimy pszczoły tworzą zwarty kłąb zimowy i ogrzewają się dzięki drganiom mięśni. Potrzebną do ogrzania się energię pozyskują ze
zgromadzonych zapasów miodu. Dlatego też, jeżeli pszczelarze pozyskują od nich miód muszą je nakarmić syropem cukrowym w jesieni, aby miały
zapasy na czas zimy, chłodu i mrozu.
W Pasiece na brzegu hodujemy pszczołę miodną, która nosi łacińską nazwę Apis mellifera, co oznacza „pszczołę przynoszącą miód”;
Jurgen Taut „Fenomen pszczół miodnych”.
Pszczoły żyją w rodzinach składających się z ok. 20 000 osobników zimą do 50 000 latem. Mieszkają w skonstruowanych przez człowieka ulach,
z których pszczelarze wybierają miód, pyłek, propolis oraz mleczko pszczele. Budują plastry z wosku, który wypacają własnymi gruczołami.
W sześciokątnych komórkach plastrów magazynują pożywienie czyli miód i pyłek, a także wychowują potomstwo.
W trakcie sezonu owady te odwiedzają miliony kwiatów, aby zebrać z nich nektar, pyłek oraz roślinną żywicę. Z nektaru wytwarzają miód, a z pyłku
zmieszanego z miodem i enzymami powstaje pierzga, która stanowi bogate w białko pożywienie. Pszczoły robotnice przynoszą nektar w wolu miodowym,
specjalnie przeznaczonym do tego celu odcinku jelita, a pyłek w koszyczkach pyłkowych, wykształconych na ostatniej parze nóg. Z pąków, owoców,
kwiatów i liści zbierają roślinną żywicę, która jako kit pszczeli, tzw. propolis, służy im do budowy i uszczelniania gniazda, a także do dezynfekcji komórek
plastrów.
W każdej rodzinie pszczelej jest tylko jedna matka, można ją łatwo rozpoznać po długim odwłoku. I tylko matka jest płodna i znosi jaja, więc
wszystkie pszczoły w ulu są siostrami. Samce pszczół nazywane trutniami rozwijają się na wiosnę. Przez sezon są karmione przez robotnice,
a na jesień zostają wyrzucone z ula. Ich jedynym zadaniem jest unasiennienie matek.
Matka do pojedynczej sześciokątnej komórki składa jedno jajo, zapełniając w ten sposób łącznie 200 000 komórek w ciągu całego lata. Z jaj pszczół
wylęgają się larwy, które z czasem rosną i przepoczwarzają się w swoich komórkach w dorosłe osobniki. Samice rozwijają się z zapłodnionych jaj,
a większe od nich samce z niezapłodnionych. Matka jest karmiona przez całe jej życie tylko mleczkiem pszczelim, przez swoją świtę, czyli przez
specjalną grupę pszczół opiekujących się tylko nią.
Każda pszczoła – robotnica wykonuje w ciągu swojego życia wiele czynności, a aktualna rola jaką pełni zależy od jej wieku. Zajmuje się np.
czyszczeniem, opieką nad potomstwem, budowaniem plastrów albo pełni funkcje strażniczki. Dopiero jako dojrzała pszczoła opuszcza gniazdo
i zostaje zbieraczką.
Pszczoły porozumiewają się ze sobą za pomocą różnych chemicznych i mechanicznych form komunikacji, wśród których jadną z najważniejszych
jest taniec pszczeli. Dzięki niemu mogą innym zbieraczką przekazać informację o jakości i ilości pożytku, a także miejscu, w którym się znajduje,
w którą stronę i jak daleko od ula.
Pszczoły są w stanie przetrwać zimę całą rodziną, podczas gdy wśród innych owadów, takich jak osy, szerszenie czy trzmiele zimują tylko młode matki.
Podczas zimy pszczoły tworzą zwarty kłąb zimowy i ogrzewają się dzięki drganiom mięśni. Potrzebną do ogrzania się energię pozyskują ze
zgromadzonych zapasów miodu. Dlatego też, jeżeli pszczelarze pozyskują od nich miód muszą je nakarmić syropem cukrowym w jesieni, aby miały
zapasy na czas zimy, chłodu i mrozu.